wstecz

Ogólne informacje na temat klejenia

Definicja kleju
Substancja niemetaliczna posiadająca zdolność łączenia elementów dzięki przyczepności do
powierzchni substratu (adhezja) i wewnętrznej spójności (kohezja).

Adhezja
Jest to zjawisko powierzchniowego wiązania się ze sobą warstwy wierzchniej dwóch różnych ciał, pod wpływem sił przyciągania między nimi. To suma wszystkich sił oddziałujących między cząsteczkami dwóch różnych powierzchni:
– głównie oddziaływania fizyczne (przyciąganie, dipole)
– czasami także wiązania chemiczne
– klamrowanie mechaniczne – zakotwiczenie kleju w nierównościach powierzchni

Połączenie adhezyjne
To miejsce przywarcia dwóch materiałów za pomocą trzeciego materiału pośredniczącego, którym jest klej lub taśma klejąca.

Kohezja
Jest to właściwość ciał, polegająca na przeciwstawianiu się rozdzielaniu ich na części. To suma wszystkich sił odpowiedzialnych za wewnętrzną spójność materiału:
– wiązania chemiczne
– oddziaływania fizyczne
– sploty mechaniczne cząsteczek materiału

Energia powierzchniowa
Odpowiada za zwilżalność powierzchni (zdolność cieczy do tworzenia powierzchni styku z ciałami stałymi). To podstawowy parametr opisujący podatność materiału na klejenie.

Aby zobrazować pojęcie energii powierzchniowej, należy wyobrazić sobie wodę na masce samochodu. Oryginalnie lakier na powierzchni maski posiada wysoką energię powierzchniową – krople wody na masce pozostają na powierzchni rozlewając się na niej. Dla porównania nawoskowana maska posiada niską energię powierzchniową i krople wody zbiegają się w kuleczki które starają się „uciec” z powierzchni. Podobnie do wody klej na przedmiocie o wysokiej energii powierzchniowej dobrze ją zwilża, co jest konieczne do powstania mocnego połączenia.

Co do zasady im wyższa energia powierzchniowa, tym łatwiej uzyskać dobrą przyczepność kleju. Specjalnie opracowywane formuły klejów pozwalają uzyskać także dobrą przyczepność na materiałach o niskiej energii powierzchniowej. Niezależnie od poziomu energii powierzchniowej podłoże musi być jednorodne, suche i czyste, aby uzyskać optymalną przyczepność.

Rozróżnia się niską, średnią i wysoką energię powierzchniową